نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 12 مورخ 1364/3/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور( غیرقابل گذشت بودن جرم اهانت به مامورین دولت به هنگام‌ انجام وظیفه)

'''رای وحدت رویه شماره 12 مورخ 1364/3/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور( غیرقابل گذشت بودن جرم اهانت به مامورین دولت به هنگام‌ انجام وظیفه):'''[[مجازات|کیفری]] که [[قانونگذار]] در [[ماده 87 قانون تعزیرات مصوب 1362|ماده 87 قانون تعزیرات]] برای [[اهانت]] به کسانی که در سمت‌های مختلف دولتی وظائفی را انجام می‌دهند و به آن مناسبت مورد ‌[[اهانت]] قرار می‌گیرند معین کرده باشد از مجازاتی است که در [[ماده 86 قانون تعزیرات مصوب 1362|ماده 86]] همان قانون برای اهانت به افراد غیرمسؤول تعیین شده و در این امر حفظ [[نظم عمومی]] و [[سیاست اداری]] کشور ملحوظ بوده و حق شخص و فردی نیست که انصراف آنان از شکایت [[تعقیب جزائی]] را کلاً موقوف نماید، لذا نظر شعبه یکصد و نود و سوم دادگاه کیفری 2 تهران از این جهت منطبق با موازین قانونی بوده و صحیحاً صادر شده است. این رأی به موجب [[ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی‌کیفری مصوب 1337|ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی‌کیفری مصوب  1337]] در موارد مشابه از طرف دادگاه ها لازم‌الاتباع است.
== مواد مرتبط ==
* [[ماده 87 قانون تعزیرات مصوب 1362]]
* [[ماده 86 قانون تعزیرات مصوب 1362]]
* [[ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی‌کیفری مصوب 1337|ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی‌کیفری مصوب  1337]]
== جستار های وابسته ==
* [[اهانت]]
* [[نظم عمومی]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1364]]