نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 525 مورخ 1368/1/29 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی گذشت شاکی در صورت عدم حضور وی در جلسه‌ دادرسی)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۲۵ مورخ ۱۳۶۸/۱/۲۹ هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی گذشت شاکی در صورت عدم حضور وی در جلسه دادرسی):'''نظر به [[ماده 8 قانون اصول محاکمات جزایی|ماده ۸ قانون آیین دادرسی کیفری]] که [[قرار موقوفی تعقیب|موقوفی تعقیب]] امر جزایی را با شرایط خاصی تجویز نموده که از آن جمله [[صلح و سازش]] طرفین در [[جرم قابل گذشت|جرایم قابل گذشت]] است و با توجه به این که مطالبه [[نفقه زوجه و اقارب و مسائل پیرامون آن|نفقه زوجه]] از [[حق الناس|حقوق الناس]] می‌باشد لذا تا زمانی که گذشت [[زوجه]] از [[تعقیب شکایت جزایی]] احراز نشود [[دعوی کیفری]] قابل رسیدگی خواهد بود و [[رای]] شعبه دوازدهم [[دیوان عالی کشور]] که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این رای بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان عالی کشور و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۸ قانون اصول محاکمات جزایی]]
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]]

== جستارهای وابسته ==
* [[جرم قابل گذشت]]
* [[نفقه زوجه و اقارب و مسائل پیرامون آن|نفقه زوجه]]
* [[قرار موقوفی تعقیب]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1368]]