نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیتنامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند):''' نظر به این که از [[ماده 291 قانون امور حسبی|ماده (۲۹۱) قانون امور حسبی]] که پذیرفته شدن [[وصیت|وصیت‌نامه عادی]] را مشروط به تصدیق اشخاص [[ذی نفع|ذی‌نفع]] در [[ترکه]] دانسته‌ است لزوم تأیید کلیه [[ورثه]] استفاده نمی‌شود و عدم تصدیق بعضی از [[وارث|وراث]] مانع نفوذ و اعمال [[وصیت]] در سهم وراثی که آن را قبول کرده‌اند نمی‌باشد و [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی|ماده (۸۳۲) قانون مدنی]] نیز مؤید این معنی است و بر طبق مواد ([[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی|۱۲۷۵]] و [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی|۱۲۷۸]]) قانون مدنی [[اقرار]] هر کس نسبت به خود آن شخص نافذ و مؤثر است و ملزم به اقرار خود خواهد بود. [[رأی]] شعبه دهم [[دیوان عالی کشور]] که وصیت‌نامه عادی را در سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند نافذ دانسته صحیحاً صادر شده‌است. این رأی به موجب [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم الاتباع است.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی]]
* [[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی]]
* [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]]
* [[ماده 291 قانون امور حسبی|ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی]]
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] 

== جستارهای وابسته ==

* [[وصیت]]
* [[ارث]]
* [[وارث]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۵۱]]