ماده 151 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
*{{زیتونی|[[ماده 150 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 150 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 152 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 152 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | |||
== توضیح واژگان == | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۴
ماده 151 قانون کار: در کارگاه‌هایی که برای مدت محدود به منظور انجام کاری معین (راه‌سازی و مانند آن) دور از مناطق مسکونی ایجاد می‌شوند،کارفرمایان موظف هستند سه وعده غذای مناسب و ارزان قیمت (صبحانه، نهار و شام) برای کارگران خود فراهم نمایند، که حداقل یک وعده آن باید غذای گرم باشد. در این قبیل کارگاه‌ها به اقتضای فصل، محل و مدت کار، باید خوابگاه مناسب نیز برای کارگران ایجاد شود.