نظریه شماره 7/98/1156 مورخ 1398/08/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/1156|شماره پرونده=98-168-1156|تاریخ نظریه=1398/08/01}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۱۱۵۶ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظ...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۳
شماره نظریه | ۷/۹۸/۱۱۵۶ |
---|---|
شماره پرونده | ۹۸-۱۶۸-۱۱۵۶ |
تاریخ نظریه | ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ |
نظریه شماره ۷/۹۸/۱۱۵۶ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوقالذکر، آرای دادگاههای کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر) قطعی است