نظریه شماره 7/98/1156 مورخ 1398/08/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/1156|شماره پرونده=98-168-1156|تاریخ نظریه=1398/08/01}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۱۱۵۶ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظ...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۳

نظریه مشورتی 7/98/1156
شماره نظریه۷/۹۸/۱۱۵۶
شماره پرونده۹۸-۱۶۸-۱۱۵۶
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۸/۰۱

نظریه شماره ۷/۹۸/۱۱۵۶ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوق­الذکر، آرای دادگاه­های کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر) قطعی است