رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند): تفاوت میان نسخهها
جز (Nastaran aghaee صفحهٔ رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیت¬نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند.) را به رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور ( | '''رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیتنامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند):''' نظر به این که از [[ماده 291 قانون امور حسبی|ماده (۲۹۱) قانون امور حسبی]] که پذیرفته شدن [[وصیت|وصیتنامه عادی]] را مشروط به تصدیق اشخاص [[ذی نفع|ذینفع]] در [[ترکه]] دانسته است لزوم تأیید کلیه [[ورثه]] استفاده نمیشود و عدم تصدیق بعضی از [[وارث|وراث]] مانع نفوذ و اعمال [[وصیت]] در سهم وراثی که آن را قبول کردهاند نمیباشد و [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی|ماده (۸۳۲) قانون مدنی]] نیز مؤید این معنی است و بر طبق مواد ([[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی|۱۲۷۵]] و [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی|۱۲۷۸]]) قانون مدنی [[اقرار]] هر کس نسبت به خود آن شخص نافذ و مؤثر است و ملزم به اقرار خود خواهد بود. [[رأی]] شعبه دهم [[دیوان عالی کشور]] که وصیتنامه عادی را در سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند نافذ دانسته صحیحاً صادر شدهاست. این رأی به موجب [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای [[دادگاه|دادگاهها]] در موارد مشابه لازم الاتباع است. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
[[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی]] | * [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی]] | |||
[[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]] | * [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]] | ||
* [[ماده 291 قانون امور حسبی|ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی]] | |||
[[ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی]] | * [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
[[وارث]] | * [[وصیت]] | ||
* [[ارث]] | |||
* [[وارث]] | |||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۵۱]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۵۱]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۹
رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیتنامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند): نظر به این که از ماده (۲۹۱) قانون امور حسبی که پذیرفته شدن وصیتنامه عادی را مشروط به تصدیق اشخاص ذینفع در ترکه دانسته است لزوم تأیید کلیه ورثه استفاده نمیشود و عدم تصدیق بعضی از وراث مانع نفوذ و اعمال وصیت در سهم وراثی که آن را قبول کردهاند نمیباشد و ماده (۸۳۲) قانون مدنی نیز مؤید این معنی است و بر طبق مواد (۱۲۷۵ و ۱۲۷۸) قانون مدنی اقرار هر کس نسبت به خود آن شخص نافذ و مؤثر است و ملزم به اقرار خود خواهد بود. رأی شعبه دهم دیوان عالی کشور که وصیتنامه عادی را در سهم وراثی که آن را تصدیق کردهاند نافذ دانسته صحیحاً صادر شدهاست. این رأی به موجب ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۸۳۲ قانون مدنی
- ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی
- ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی
- ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی
- ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸