چشم‌انداز آیندة کنوانسیون سنگاپور در مورد میانجی‌گری در منطقة آسیا: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 5 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[رده:مقالات شماره چهار دوره پنجاه و یک فصلنامه مطالعات حقوق عمومی]] | [[رده:مقالات شماره چهار دوره پنجاه و یک فصلنامه مطالعات حقوق عمومی]] | ||
[[رده:مقالات حقوق بین الملل]] | [[رده:مقالات حقوق بین الملل]] | ||
[[رده:مقالات حوریه حسینی | [[رده:مقالات حوریه حسینی اکبرنژاد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۰
چشم‌انداز آیندة کنوانسیون سنگاپور در مورد میانجی‌گری در منطقة آسیا نام مقاله ای است از حوریه حسینی اکبر نژاد که در شماره چهار دوره پنجاه و یک (زمستان 1400) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران منتشر شده است.
چکیده
در 26 ژوئن 2018، کمیسیون حقوق تجارت بین‌الملل سازمان ملل متحد، پیش‌نویس کنوانسیون موافقت‌نامه‌های بین‌المللی حل‌وفصل از طریق میانجی‌گری (کنوانسیون سنگاپور) را تصویب کرد. هدف کنوانسیون سنگاپور، ترویج و ترغیب میانجی‌گری بین‌المللی است، به همان ترتیبی که کنوانسیون نیویورک، شناسایی و اجرای آرای داوری بین‌المللی را تسهیل و تقویت می‌کند. سازوکار طراحی‌شده در این معاهده، مبتنی بر موازین و اقدامات ملی است و دولت‌های عضو را متعهد می‌کند که اجرای موافقت‌نامه‌های بین‌المللی میانجی‌گری را به این ترتیب تضمین کنند. کنوانسیون سنگاپور، از ظرفیت بالقوه مطلوبی برای حل اختلافات فرامرزی تجاری در منطقة آسیا برخوردار است، جایی که میانجی‌گری در آن به‌منزلة شیوه‌ای ارزشمند برای حل اختلافات مورد پذیرش است و منطبق با ارزش‌ها و فرهنگ آسیایی است و بر همین اساس، پیش‌بینی می‌شود با استقبال دولت‌های آسیایی برای عضویت مواجه خواهد شد و آینده‌ای روشن برای این شیوة حل‌وفصل اختلافات در این منطقه مورد انتظار است.
کلیدواژه‌ها
- اختلاف تجاری
- حل و فصل
- کنوانسیون سنگاپور
- میانجی گری