ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دادگاه پرسشهایی را که برای روشن شدن موضوع و رفع اختلاف یا ابهام لازم است، از شهود و مطلعان مطرح می‌کند. | [[ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری]]: دادگاه پرسشهایی را که برای روشن شدن موضوع و رفع اختلاف یا ابهام لازم است، از [[شهادت|شهود]] و [[مطلع|مطلعان]] مطرح می‌کند. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۲۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۲۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
سابقاً ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=514212|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | سابقاً [[ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)]]، در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=514212|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره مقررات شکلی هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2583724|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> سوالات مورد اشاره در این ماده می‌توانند سوالاتی در خصوص زمان و مکان وقوع جرم یا اوضاع و احوال صحنه وقوع جرم در راستای مقایسه آن با اظهارات دیگر شهود یا مطلعین باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4699744|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره [[قواعد شکلی|مقررات شکلی]] هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2583724|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>سوالات مورد اشاره در این ماده می‌توانند سوالاتی در خصوص زمان و مکان وقوع [[جرم]] یا اوضاع و احوال صحنه وقوع جرم در راستای مقایسه آن با اظهارات دیگر شهود یا مطلعین باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4699744|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== سوابق فقهی == | == مطالعات فقهی == | ||
=== سوابق فقهی === | |||
در خصوص نحوه طرح پرسش از شهود در کتب فقهی نکاتی مطرح شده‌است: | در خصوص نحوه طرح پرسش از شهود در کتب فقهی نکاتی مطرح شده‌است: | ||
# کراهت به سختی انداختن شهودی که اشخاصی موجه و معتبر هستند یا ترساندن آن‌ها از عواقب شهادت کذب از سوی قاضی | # کراهت به سختی انداختن شهودی که اشخاصی موجه و معتبر هستند یا ترساندن آن‌ها از عواقب [[شهادت دروغ|شهادت کذب]] از سوی قاضی | ||
# استحباب سختگیری نسبت به شهود مشکوک یا پایین رتبه | # استحباب سختگیری نسبت به شهود مشکوک یا پایین رتبه | ||
# عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن‌ها از مقصود خویش | # عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن‌ها از مقصود خویش | ||
# لزوم فرصت دادن به شاهد برای تصمیم‌گیری در خصوص ادای شهادت در مورد شاهد مردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=514200|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۱
ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه پرسشهایی را که برای روشن شدن موضوع و رفع اختلاف یا ابهام لازم است، از شهود و مطلعان مطرح می‌کند.
پیشینه
سابقاً ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)، در این خصوص وضع شده بود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره مقررات شکلی هستند.[۲]سوالات مورد اشاره در این ماده می‌توانند سوالاتی در خصوص زمان و مکان وقوع جرم یا اوضاع و احوال صحنه وقوع جرم در راستای مقایسه آن با اظهارات دیگر شهود یا مطلعین باشد.[۳]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
در خصوص نحوه طرح پرسش از شهود در کتب فقهی نکاتی مطرح شده‌است:
- کراهت به سختی انداختن شهودی که اشخاصی موجه و معتبر هستند یا ترساندن آن‌ها از عواقب شهادت کذب از سوی قاضی
- استحباب سختگیری نسبت به شهود مشکوک یا پایین رتبه
- عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن‌ها از مقصود خویش
- لزوم فرصت دادن به شاهد برای تصمیم‌گیری در خصوص ادای شهادت در مورد شاهد مردد.[۴]
منابع
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 514212
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت). چاپ 3. ققنوس، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2583724
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4699744
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 514200