ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
جز (removed Category:اجرای احکام کیفری و اقدامات تأمینی و تربیتی; added Category:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی using HotCat) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
[[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات | [[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی]] | ||
[[رده:اجرای مجازات حبس]] | [[رده:اجرای مجازات حبس]] |
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۷
ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی: نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در بازداشتگاهها و زیر نظر سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور صورت میگیرد.
فلسفه و مبانی نظری ماده
زندان همیشه محلی برای اصلاح و بازپروری نیست. گاهی به محلی برای اجتماع بزهکاران تبدیل میگردد. این اجتماع و همنشینی میتواند تبعات منفی زیاد و تالی فاسدی به دنبال داشته باشد. مخصوصاً برای متهمان مبتدی یا حتی بیگناهی که این اجتماع، زمینه آشنایی با مجرمان حرفهای و یادگیری راه و روشهای ارتکاب جرم را برای آنان فراهم میکند. این ماده برای جلوگیری از وقوع چنین آثاری است.[۱][۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده نگهداری متهمان در بازداشتگاههای اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این ماده بازداشتگاهها در هر شهرستان باید زیر نظر رئیس زندان همان شهر باشد.[۳]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737700
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879760
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879768