جایگاه نظریۀ امتیاز در حقوق شرکت‌های تجاری ایران و کامن‌لا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''جایگاه نظریۀ امتیاز در حقوق شرکت‌های تجاری ایران و کامن‌لا''' نام مقاله ای از محسن نجفی خواه و امیر عبدالهیان بوده که در شماره دهم (تابستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است. == چکیده == ''شرکت سهامی در «نظریۀ امتیاز»، چیزی نیس...» ایجاد کرد) |
(+ 11 categories using HotCat) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
* [[ماده 220 قانون تجارت]] | * [[ماده 220 قانون تجارت]] | ||
* [[ماده 20 قانون تجارت]] | * [[ماده 20 قانون تجارت]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1401]] | |||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:مقالات فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:مقالات شماره دهم فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:مقالات محسن نجفی خواه]] | |||
[[رده:مقالات امیر عبدالهیان]] | |||
[[رده:نظریه ی امتیاز]] | |||
[[رده:شرکت های سهامی]] | |||
[[رده:نظام حقوقی ایران]] | |||
[[رده:نظام کامن لا]] | |||
[[رده:مواد قرمز]] | |||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۹
جایگاه نظریۀ امتیاز در حقوق شرکت‌های تجاری ایران و کامن‌لا نام مقاله ای از محسن نجفی خواه و امیر عبدالهیان بوده که در شماره دهم (تابستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
شرکت سهامی در «نظریۀ امتیاز»، چیزی نیست جز یک مصنوع دولت که به‌طور گسترده تحت تأثیر مقررات دولتی قرار دارد و اختیارات آن محدود به مجوز تأسیس آن است. در دکترین حقوقی کشور جز برخی اشارات جزئی، به این نظریه توجه کافی نشده است؛ اما با نگاهی به آثار نظریۀ امتیاز در نظام کامن‌لا و مقایسۀ آن با ایران مشاهده می‌شود که هرچند این نظریه در نظام حقوقی ایران شهرت چندانی ندارد، منطق حاکم بر آن و آثار این نظریه در قوانین موجود و لوایح مطرح در خصوص شرکت‌های سهامی به‌وضوح قابل مشاهده است. این در حالی است که نظام کامن‌لا جز در موارد استثنایی، از این نظریه عبور کرده است. در نوشتار حاضر با بررسی نظام حقوقی کامن‌لا مفهوم و چالش‌های نظریۀ امتیاز، بررسی و توسعۀ حدود آثار این نظریه در قوانین، مقررات، لوایح و دکترین حقوقی ایران و رویه مرجع ثبت شرکت‌ها نقد شده است.
کلید واژه ها
- ثبت شرکت‌ها
- شخصیت حقوقی
- شرکت‌های سهامی
- فلسفۀ حقوق شرکت‌ها
- نظام کامن‌لا