ماده 48 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن نظریه مشورتی) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
[[رای]] شماره ۷۲۱ مورخ ۱۳۸۶/۸/۲۲ هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد، نسبت به اولاد اناث که [[مطلقه]] شده‌اند این گونه مقرر می‌دارد که قانونگذار در مقام مساعدت به کارمندان عائله مندی دولت و کمک به تأمین معاش خانواده آنان به شرح ماده ۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه ۱۳۷۰ پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد به مستخدمان مشمول قانون مزبور را تجویز کرده و در مورد اولاد اناث تادیه آن را تا زمان ازدواج مورد تأیید قرار داده‌است. نظر به این که هدف مقنن از قید عبارت (زمان ازدواج) عدم تعلق کمک هزینه اولاد اناث در مدت وجود رابطه [[علقه زوجیت]] و داشتن همسر و نتیجتاً برخورداری از [[نفقه]] از طریق شوهر است و فرزند اناث پس از مطلقه شدن یا فوت همسر علی الاصول از نظر مالی تحت حمایت پدر خود قرار می‌گیرد، بنابراین قطع کمک هزینه اولاد اناث به لحاظ ازدواج حتی پس از وقوع طلاق یا فوت همسر او انطباقی با هدف و حکم مقنن ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قوانین و مقررات خانواده در نظام حقوقی ایران و رویه قضایی (جلد اول) قانون اساسی-قانون مدنی و مجازات|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4886704|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=انصافداران|چاپ=1}}</ref> | [[رای]] شماره ۷۲۱ مورخ ۱۳۸۶/۸/۲۲ هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد، نسبت به اولاد اناث که [[مطلقه]] شده‌اند این گونه مقرر می‌دارد که قانونگذار در مقام مساعدت به کارمندان عائله مندی دولت و کمک به تأمین معاش خانواده آنان به شرح ماده ۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه ۱۳۷۰ پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد به مستخدمان مشمول قانون مزبور را تجویز کرده و در مورد اولاد اناث تادیه آن را تا زمان ازدواج مورد تأیید قرار داده‌است. نظر به این که هدف مقنن از قید عبارت (زمان ازدواج) عدم تعلق کمک هزینه اولاد اناث در مدت وجود رابطه [[علقه زوجیت]] و داشتن همسر و نتیجتاً برخورداری از [[نفقه]] از طریق شوهر است و فرزند اناث پس از مطلقه شدن یا فوت همسر علی الاصول از نظر مالی تحت حمایت پدر خود قرار می‌گیرد، بنابراین قطع کمک هزینه اولاد اناث به لحاظ ازدواج حتی پس از وقوع طلاق یا فوت همسر او انطباقی با هدف و حکم مقنن ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قوانین و مقررات خانواده در نظام حقوقی ایران و رویه قضایی (جلد اول) قانون اساسی-قانون مدنی و مجازات|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4886704|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=انصافداران|چاپ=1}}</ref> | ||
* [[نظریه شماره 7/98/1901 مورخ 1399/01/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شمول حساب بیمه و بازنشستگی کانون سردفتران تحت ماده ۴۸ قانون حمایت خانواده]] | |||
* [[نظریه شماره 7/98/1936 مورخ 1399/02/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره آخرین حکم و معیارهای مقنن برای احراز و تعیین افراد تحت تکفل ایثارگران و شهدا]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۳
ماده ۴۸ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱: میزان حقوق وظیفه یا مستمری زوجه دائم متوفی و فرزندان و سایر وراث قانونی وی و نحوه تقسیم آن در تمام صندوقهای بازنشستگی اعم از کشوری، لشکری، تأمین اجتماعی و سایر صندوقهای خاص به ترتیب زیر است:
۱ـ زوجه دائم متوفی از حقوق وظیفه یا مستمری وی برخوردار می‌گردد و ازدواج وی مانع دریافت حقوق مذکور نیست و در صورت فوت شوهر بعدی و تعلق حقوق به زوجه در اثر آن، بیشترین مستمری ملاک عمل است.
تبصره ـ اگر متوفی چند زوجه دائم داشته باشد حقوق وظیفه یا مستمری به تساوی بین آنان و سایر وراث قانونی تقسیم می‌شود.
۲ـ دریافت حقوق بازنشستگی یا از کارافتادگی، مستمری از کارافتادگی یا بازنشستگی حسب مورد توسط زوجه متوفی مانع از دریافت حقوق وظیفه یا مستمری متوفی نیست.
۳ـ فرزندان اناث در صورت نداشتن شغل یا شوهر و فرزندان ذکور تا سن بیست سالگی و بعد از آن منحصراً در صورتی که معلول از کار افتاده نیازمند باشند یا اشتغال به تحصیلات دانشگاهی داشته باشند حسب مورد از کمک هزینه اولاد، بیمه و مستمری بازماندگان یا حقوق وظیفه والدین خود برخوردار می‌گردند.
۴ـ حقوق وظیفه یا مستمری زوجه دائم و فرزندان و سایر وراث قانونی کلیه کارکنان شاغل و بازنشسته مطابق ماده (۸۷) قانون استخدام کشوری مصوب ۳۱ /۳ /۱۳۴۵ و اصلاحات بعدی آن و با لحاظ ماده (۸۶) همان قانون و اصلاحیه‌های بعدی آن، تقسیم و پرداخت می‌گردد.
تبصره ـ مقررات این ماده در مورد افرادی که قبل از اجراء شدن این قانون فوت شده‌اند نیز لازم‌الاجراء است.
توضیح واژگان
وارث: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.[۱]
بازنشستگی: به دوره غیرفعال و غیرمولد زندگی گفته می شود و با ذخیره پولی که قبلاً اتفاق افتاده است، زندگی کارمندان در این دوره را تأمین می کند.[۲]
رویه‌های قضایی
رای شماره ۷۲۱ مورخ ۱۳۸۶/۸/۲۲ هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد، نسبت به اولاد اناث که مطلقه شده‌اند این گونه مقرر می‌دارد که قانونگذار در مقام مساعدت به کارمندان عائله مندی دولت و کمک به تأمین معاش خانواده آنان به شرح ماده ۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه ۱۳۷۰ پرداخت کمک هزینه عائله مندی و اولاد به مستخدمان مشمول قانون مزبور را تجویز کرده و در مورد اولاد اناث تادیه آن را تا زمان ازدواج مورد تأیید قرار داده‌است. نظر به این که هدف مقنن از قید عبارت (زمان ازدواج) عدم تعلق کمک هزینه اولاد اناث در مدت وجود رابطه علقه زوجیت و داشتن همسر و نتیجتاً برخورداری از نفقه از طریق شوهر است و فرزند اناث پس از مطلقه شدن یا فوت همسر علی الاصول از نظر مالی تحت حمایت پدر خود قرار می‌گیرد، بنابراین قطع کمک هزینه اولاد اناث به لحاظ ازدواج حتی پس از وقوع طلاق یا فوت همسر او انطباقی با هدف و حکم مقنن ندارد.[۳]
- نظریه شماره 7/98/1901 مورخ 1399/01/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شمول حساب بیمه و بازنشستگی کانون سردفتران تحت ماده ۴۸ قانون حمایت خانواده
- نظریه شماره 7/98/1936 مورخ 1399/02/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره آخرین حکم و معیارهای مقنن برای احراز و تعیین افراد تحت تکفل ایثارگران و شهدا
منابع
- ↑ حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
- ↑ ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321148
- ↑ محمدرضا انصافداران. قوانین و مقررات خانواده در نظام حقوقی ایران و رویه قضایی (جلد اول) قانون اساسی-قانون مدنی و مجازات. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4886704