حق تفریح و فراغت اشخاص دارای معلولیت در پرتو اسناد بینالمللی: تفاوت میان نسخهها
(+ 8 categories using HotCat) |
|||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== چکیده == | == چکیده == | ||
تفریح و مشارکت در فعالیتهای فراغتی و فرهنگی، روشی مؤثر بهمنظور رهایی از انزوا، بروز خلاقیت و تضمین سلامتی، به مثابه حقی فرهنگی و اجتماعی در [[ماده 30 کنوانسیون حقوق معلولین]] مورد شناسایی قرار گرفته است. مسأله پژوهش حاضر اولاً اثبات و ثانیاً تشریح ابعاد مختلف حق تفریح و فراغت معلولین در اسناد بینالمللی است. با روش تحلیلی-توصیفی در خلال موازین حقوق بشر و با توجه به دیگر اسناد بینالمللی، به تشریح ماده 30 کنوانسیون مزبور و تعهدات ناشی از آن پرداخته و این نتیجه حاصل میشود که تحقق این حق برای معلولین، نیازمند ارائه تمامی امکانات، تسهیلات و اماکن تفریحی و فرهنگی در پرتو اصل عدم تبعیض، سازوکار تبعیض مثبت و رعایت مؤلفه دسترسی، با در نظر گرفتن نیازها و شرایط آنان در جامعه است. هچنین مقاله حاضر بعضی راهکارهای لازم را جهت اجرا و تضمین این حق بر میشمارد. | تفریح و مشارکت در فعالیتهای فراغتی و فرهنگی، روشی مؤثر بهمنظور رهایی از انزوا، بروز خلاقیت و تضمین سلامتی، به مثابه حقی فرهنگی و اجتماعی در [[ماده 30 کنوانسیون حقوق دارای معلولیت|ماده 30 کنوانسیون حقوق معلولین]] مورد شناسایی قرار گرفته است. مسأله پژوهش حاضر اولاً اثبات و ثانیاً تشریح ابعاد مختلف حق تفریح و فراغت معلولین در اسناد بینالمللی است. با روش تحلیلی-توصیفی در خلال موازین حقوق بشر و با توجه به دیگر اسناد بینالمللی، به تشریح ماده 30 کنوانسیون مزبور و تعهدات ناشی از آن پرداخته و این نتیجه حاصل میشود که تحقق این حق برای معلولین، نیازمند ارائه تمامی امکانات، تسهیلات و اماکن تفریحی و فرهنگی در پرتو اصل عدم تبعیض، سازوکار تبعیض مثبت و رعایت مؤلفه دسترسی، با در نظر گرفتن نیازها و شرایط آنان در جامعه است. هچنین مقاله حاضر بعضی راهکارهای لازم را جهت اجرا و تضمین این حق بر میشمارد. | ||
== کلید واژه ها == | == کلید واژه ها == | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده 30 کنوانسیون حقوق | * [[ماده 30 کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1397]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1397]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۲۲
حق تفریح و فراغت اشخاص دارای معلولیت در پرتو اسناد بینالمللی نام مقاله ای از امیر مقامی و مریم سادات امیر شاکرمی بوده که در شماره اول دوره دهم (بهار 1397) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
تفریح و مشارکت در فعالیتهای فراغتی و فرهنگی، روشی مؤثر بهمنظور رهایی از انزوا، بروز خلاقیت و تضمین سلامتی، به مثابه حقی فرهنگی و اجتماعی در ماده 30 کنوانسیون حقوق معلولین مورد شناسایی قرار گرفته است. مسأله پژوهش حاضر اولاً اثبات و ثانیاً تشریح ابعاد مختلف حق تفریح و فراغت معلولین در اسناد بینالمللی است. با روش تحلیلی-توصیفی در خلال موازین حقوق بشر و با توجه به دیگر اسناد بینالمللی، به تشریح ماده 30 کنوانسیون مزبور و تعهدات ناشی از آن پرداخته و این نتیجه حاصل میشود که تحقق این حق برای معلولین، نیازمند ارائه تمامی امکانات، تسهیلات و اماکن تفریحی و فرهنگی در پرتو اصل عدم تبعیض، سازوکار تبعیض مثبت و رعایت مؤلفه دسترسی، با در نظر گرفتن نیازها و شرایط آنان در جامعه است. هچنین مقاله حاضر بعضی راهکارهای لازم را جهت اجرا و تضمین این حق بر میشمارد.
کلید واژه ها
- شخص دارای معلولیت
- اصل عدم تبعیض
- حق تفریح و فراغت
- کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت
- تضمین حق