رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثر فوت کارگر بر حقوق مکتسبه ناشی از اشتغال در شغل سخت و زیان آور: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۷۰۰۳۵۱|تاریخ دادنامه=۱۳۹۲/۰۲/۰۷|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=|قاضی=|موضوع=اثر فوت کارگر بر حقوق مکتسبه ناشی از اشتغال در شغل سخت و زیان آور|گروه رأی=اداری}}'''رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثر فوت کارگر بر حقوق مکتسبه ناشی از اشتغال در شغل سخت و زیان آور''': حقوق مکتسبه در مورد سخت و زیان آور بودن شغل با فوت تضییع نمی گردد و اقدام فرد بر درخواست طرح شغل خود در کمیته استانی تشخیص مشاغل سخت و زیان آور، اماره ای بر مطالبه مزایای اشتغال در مشاغل سخت و زیان آور از سوی اوست.  

شاکیان طی دادخواست تقدیمی اظهار داشته اند: مورث آنها در مشاغل سخت و زیان آور اشتغال بکار داشته و تقاضای الزام سازمان به محاسبه مبلغ مستمری بازماندگان، وفق مقررات ذکر شده را دارند که با عنایت به محتوای پرونده، من جمله پاسخ مدیر کل تأمین اجتماعی استان آذربایجان شرقی و مستندات ابرازی آنها، ایراد سازمان به تقاضای طرح شده این است که متوفی در زمان حیات خود تقاضایی در این خصوص تسلیم نداشته است، در حالی که [اولا]، مشارالیه قبل از فوت و در تاریخ ۱۳/۸/۸۷ تقاضای بررسی شغل خود را در کمیته استانی به آن کمیته تقدیم داشته و قبل از اعلام نظر کمیته به رحمت ایزدی پیوست و کمیته در تاریخ ۲۰/۸/۸۸ سختی مشاغل وی را تأیید کرد (بدیهی است چنانچه در زمان اعلام نظر کمیته در قید حیات بوده، جهت طی مراحل بعدی اقدام می کرد). ثانیا، حقوق مکتسب نامبرده در مورد سخت و زیان آور بودن مشاغلش با فوت ایشان تضییع نمی گردد. ثالثا، با ملاحظه لیست پرداخت حق بیمه، مورث شاکیان دارای ۲۰ سال سابقه اشتغال متوالی در مشاغل سخت می باشد. در نتیجه شکایت طرح شده محمول بر صحت تشخیص گردید و مستندا به ماده ۷۶ قانون تأمین اجتماعی و اصلاحات بعدی آن و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری، رأی به ورود شکایت طرح شده و پرداخت مستمری با محاسبه مشاغل متوفی جزء مشاغل سخت و زیان آور صادر می اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبه ۱۷ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه