ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:رفرنس using HotCat) |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
سابقاً ماده 197 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.514212 | سابقاً ماده 197 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=514212|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره مقررات شکلی هستند. | مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره مقررات شکلی هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2583724|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> سوالات مورد اشاره در این ماده می توانند سوالاتی در خصوص زمان و مکان وقوع جرم یا اوضاع و احوال صحنه وقوع جرم در راستای مقایسه آن با اظهارات دیگر شهود یا مطلعین باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4699744|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== سوابق فقهی == | == سوابق فقهی == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
3-عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن ها از مقصود خویش | 3-عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن ها از مقصود خویش | ||
4-لزوم فرصت دادن به شاهد برای تصمیم گیری در خصوص ادای شهادت در مورد شاهد مردد.514200 | 4-لزوم فرصت دادن به شاهد برای تصمیم گیری در خصوص ادای شهادت در مورد شاهد مردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=514200|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۲
دادگاه پرسشهايي را كه براي روشن شدن موضوع و رفع اختلاف يا ابهام لازم است ، از شهود و مطلعان مطرح مي كند .
پیشینه
سابقاً ماده 197 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مقررات راجع به شهادت در بیشتر موارد در زمره مقررات شکلی هستند.[۲] سوالات مورد اشاره در این ماده می توانند سوالاتی در خصوص زمان و مکان وقوع جرم یا اوضاع و احوال صحنه وقوع جرم در راستای مقایسه آن با اظهارات دیگر شهود یا مطلعین باشد.[۳]
سوابق فقهی
در خصوص نحوه طرح پرسش از شهود در کتب فقهی نکاتی مطرح شده است:
1- کراهت به سختی انداختن شهودی که اشخاصی موجه و معتبر هستند یا ترساندن آن ها از عواقب شهادت کذب از سوی قاضی
2-استحباب سختگیری نسبت به شهود مشکوک یا پایین رتبه
3-عدم جواز پریدن قاضی میان حرف شهود و انحراف آن ها از مقصود خویش
4-لزوم فرصت دادن به شاهد برای تصمیم گیری در خصوص ادای شهادت در مورد شاهد مردد.[۴]
منابع
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 514212
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت). چاپ 3. ققنوس، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2583724
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4699744
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 514200