ماده 41 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:عدم اجرای اختیاری حکم دادگاه using HotCat) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده:قانون اجرای احکام مدنی]] | [[رده:قانون اجرای احکام مدنی]] | ||
[[رده:اجرای اجباری حکم دادگاه]] | [[رده:اجرای اجباری حکم دادگاه]] | ||
[[رده:عدم اجرای اختیاری حکم دادگاه]] |
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۷
ماده 41 قانون اجرای احکام مدنی: هر گاه محکومعلیه طوعاً حکم دادگاه را اجرا ننماید دادورز (مأمور اجرا) به ترتیب مقرر در این قانون اقدام به اجرای حکم میکند.
مواد مرتبط
ماده 34 قانون اجرای احکام مدنی
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مادۀ مذکور اولاً، نوعی اتمام حجت با محکومعلیه است؛ تحت این عنوان که چنانچه حکم دادگاه را از روی اراده اجرا نکند، با اقدامات قهریه اجرایی روبرو خواهد شد. ثانیاً، نوعی مجوز برای مأمور اجرا است که اگر محکومعلیه به وظیفۀ خود عمل نکند، مأمور مذکور اجازه دارد اقدامات خود را شروع کند.[۱] اجرای حکم زمانی آغاز میشود که مهلت ده روزۀ مذکور در ماده 34 قانون اجرای احکام مدنی، منقضی شود. چراکه از این تاریخ است که امتناع از اجرای حکم توسط محکومعلیه مسجل میشود. [۲]
منابع
- ↑ علی مهاجری. شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد اول). چاپ 7. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4092724
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1237036