ماده ۶۲۴ قانون مدنی

امین باید مال ودیعه را فقط به کسی که آن را از او دریافت کرده است یا قائم‌مقام قانونی او یا به کسی که مأذون در اخذ می‌باشد مسترد دارد و اگر به واسطه‌ی ضرورتی بخواهد آن را رد کند و به کسی که حق اخذ دارد دسترس نداشته باشد باید به حاکم رد نماید.

توضیح واژگان

ودیعه: اخذ نایب برای مراقبت از مال را، ودیعه گویند.

پیشینه

قسمت صدر این ماده، مشابه ماده 1937 قانون مدنی فرانسه است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مستند این ماده، قاعده ید است.

اگر مستودع، ترتیب مذکور در این ماده را رعایت نموده؛ و مال ودعی تلف گردد؛ دراینصورت وی مسئولیتی نخواهد داشت.

اگر بین مودع و شخص دیگری، در رابطه با مالکیت مال ودعی اختلاف وجود داشته باشد؛ دراینصورت مستودع باید مال مزبور را به ودیعه گذار رد نماید. مگراینکه دادگاه، ضمن صدور قرار، آن مال را نزد ودیعه گیر توقیف نماید. و اگر اثبات گردد که مال ودعی، به شخص دیگری تعلق داشته؛ و توسط مودع غصب گردیده است؛ دراینصورت مستودع، باید آن را به مالک حقیقی اش تسلیم نماید. همچنین است حکم موردی که ثابت شود مودع، مورد ودیعه را به شخص دیگری منتقل نموده است.

سوابق فقهی

اگر مستودع، مال ودعی را به غیر مالک داده؛ و ادعا نماید اذن او را کسب نموده؛ و بینه ای ارائه ننماید؛ دراینصورت قول مالک مقدم است. و اگر مودع، ادعای وی را بپذیرد؛ لیکن مدعی گردد که هنوز ودیعه گیر، مال مزبور را به نماینده اش تحویل نداده است؛ در اینجا قول مستودع مقدم است.