ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۹ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۲ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (Javad صفحهٔ ‌ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری را به ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

‌ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری: وزارتخانه‌ ها و موسسات دولتی مشمول این قانون می‌ توانند مبالغی برای جبران هزینه‌ های زیر به مستخدمین خود پرداخت کنند:

الف - هزینه ایاب و ذهاب که فقط به مشاغل خاصی که تصدی آنها نوعا مستلزم رفت و آمدهائی برای انجام وظایف مربوط است تعلق میگیرد.

ب (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه سفر که فقط به مستخدمینی که به خارج از محل خدمت خود اعزام یا منتقل می‌شوند قابل پرداخت است.

پ (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه نقل و مکان که فقط در موقع تغییر محل خدمت مستخدمین دولت قابل پرداخت است.