ماده ۲۵۴ قانون مجازات اسلامی

نسبت دادن زنا یا لواط به کسی که به خاطر همان زنا یا لواط محکوم به حد شده است، قبل از توبه مقذوف، مجازات ندارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مفهوم این ماده آن است که چنانچه شخصی محکوم به حد زنا یا لواط شده باشد و سپس توبه نماید و پس از آن شخصی وی را قذف کند،حد قذف بر او جاری میشود.اطلاق ماده اقتضا میکند که علم یا جهل قذف کننده تاثیری نداشته باشد.

همچنین بعید است توبه ای که در این ماده بیان میشود،توبه ای باشد که موجب سقوط حد میشود هرچند احتمال آن نیز میرود.اما اگر توبه به معنای عام آن باشد،راه سوءاستفاده از آن باز میباشد مانند آنکه محکوم به حد برای محکوم کردن قاذف ادعا کند که توبه کرده است،پس باید اثبات توبه را لازم بدانیم.

گفتنی است بند دوم ماده 261،یکی از موارد سقوط حد قذف را اثبات موضوع قذف توسط شاهد یا با علم قاضی دانسته است.تفاوت آن بند با این ماده در این است که در اینجا دادگاه قبلا به جرم زنا یا لواط رسیدگی کرده و حکم صادر نموده است.اما در آن بند قاضی هنگام رسیدگی به دعوای قذف،پی به وقوع زنا یا لواط میبرد و عبارت "اثبات شود"در بند دوم اشاره به همین موضوع دارد.