ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی: دادگاه می‌تواند برای اینکه آزادی گواه بهتر تأمین شود گواهی او را بدون حضور اصحاب دعوا استماع نماید. دراین صورت پس از ادای گواهی بلافاصله اصحاب دعوا را از اظهارات گواه مطلع می‌سازد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

ارتاب: در لغت به معنای شک آمده‌است در ضمن دادرسی اگر قاضی نسبت به شهود شک داشته باشد آنان را متفرق می‌سازد و پیرامون مشخصات موضوع شهادت از آن‌ها سؤال می‌کند.

پیشینه

این ماده در قانون ۱۲۹۰ مشابهی نداشته اما مفاد این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ ذیل ماده ۴۲۰ پیش‌بینی شده بود. ۱۳۹۵۹۰

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

آزادی گواه امری است که به گواه مربوط می‌شود بنابراین اگر دادگاه دستور خارج شدن طرفین پرونده را بدهد اما گواه با این امر مخالفت نماید یا حضور طرفین را بدون اشکال بداند به نظر می‌رسد دادگاه حق اخراج کردن طرفین را ندارد.

عده ای معتقدند قید «می‌تواند» نشان از اختیار دادرس در عمل به این ماده می‌باشد. و قسمت ابتدای این ماده از قواعد مخیره می‌باشد. اما قسمت انتهایی آن آمره است.

در صورتی که دادگاه مطابق قسمت اول این ماده گواهی شهود را بدون حضور طرفین دعوا استماع کند، عمل به قسمت انتهایی ماده یعنی اعلام فوری اظهارات گواه به طرفین ضروری است.

نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که قبل از شروع گواهی گواه طرفین باید حضور داشته باشند چرا که از حقوق طرفین جرح گواه بوده و به دلالت ماده ۲۳۲ ق.ا.د. م طرفین باید قبل از شروه گواهی حضور داشته باشند تا در صورت تمایل گواه را جرح نمایند.