ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی: مهلت درخواست فرجام خواهی برای اشخاص ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دو ماه می‌باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مهلت قانونی: به مدت زمان قانونی اطلاق می‌گردد که پس از انقضای آن و بدون ایراد خوانده قرار رد دعوی صادر می‌گردد.

مرور زمان: عبارت از گذشتن مدتی است که به موجب قانون پس از آن دعوی شنیده نمی‌شود.

پیشینه

مشابه مفاد این ماده ذیل ماده ۵۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹0 و همچنین ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ بیان شده بود. رعایت مسافت در قانون جدید حذف شده‌است زیرا ارتباطات گسترده و آسان می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در این ماده مهلت فرجام خواهی در ارتباط با افرادی مطرح شده‌است که می‌خواهند از حق خود مبنی بر فرجام خواستن از رای دادگاه استفاده کنند. این مهلت برای افراد ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دوماه می‌باشد، در صورتی که موکل مقیم خارج از کشور باشد اما وکیل در ایران اقامت داشته باشد، به نظر می‌رسد مهلت فرجام خواهی بیست روز خواهد بود.

رویه قضایی

رای وحدت رویه شماره 125 مورخ 1347/08/08 هیات عمومی دیوانعالی کشور (مبدأ مهلت قانونی شکایت فرجامی دادستان ارتش از رأی)

انتقادات

این ماده دارای اشکال عبارتی است، عبارت «درخواست فرجام خواهی» دارای یک واژه زاید است. درخواست فرجام به معنای فرجام خواهی و فرجام خواهی به معنای درخواست فرجام است و لذا واژه درخواست در این عبارت اضافی است.

مناسب بود در مورد فرجام خواهی از آرای غیابی نیز مقرراتی پیش‌بینی شود.