ماده ۶۸۹ قانون مدنی

هر گاه چند نفر ضامن شخصی شوند ضمانت هر کدام که مضمون‌له قبول کند صحیح است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده، از "نظریه تضمین بودن ضمان" نشأت گرفته است.

این ماده، ناظر به موردی است که دو یا چند شخص، قصد دارند منفرداً ضمانت از مدیون را برعهده گیرند؛ نه به نحو اجتماع. و زیرا نقل ذمه، دلالت بر این دارد که اگر مضمونٌ له، پیشنهاد یکی از متقاضیان را بپذیرد؛ دراینصورت ضمانت سایر آنان، موضوعیتی نخواهد داشت.

این ماده، ناظر به موردی است که ضمانت چند ضامن، به نحو تضامنی، و در ضمن چند عقد صورت پذیرفته باشد؛ نه در ضمن یک قرارداد.

قبول ضمان های متعدد از یک دین، تعارضی با اصل نقل ذمه ندارد. زیرا درصورت تعدد ضامنین نیز، می توان ذمه بدهکار را بری دانسته؛ و ذمه ضامنین را، دربرابر مضمونٌ عنه مشغول فرض نمود. مفاد ماده 10 قانون مدنی و اصل صحت نیز، مؤید این مطلب است.

سوابق فقهی

اگر درمورد دین واحد، همه ضامنین در یک زمان ایجاب نموده؛ و مضمونٌ له نیز، ضمان همه آنان را بپذیرد؛ دین مزبور بین همه آنان تقسیم گردیده؛ و همگی ملزم به تأدیه آن هستند.