ماده ۹۷۰ قانون مدنی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۹۷۰ قانون مدنی: مأمورین سیاسی یا قونسولی دول خارجه در ایران وقتی میتوانند به اجرای عقد نکاح مبادرت نمایند که طرفین عقد هر دو تبعهٔ دولت متبوع آنها بوده و قوانین دولت مزبور نیز این اجازه را به آنها داده باشد. در هر حال نکاح باید در دفاتر سجل احوال ثبت شود.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مفاد این ماده، امری است.[۱] علاوه بر مقررات این ماده، ممکن است در عهدنامههای منعقده بین ایران و سایر کشورها، شروط دیگری هم گنجانیده شده باشد.[۲]
گفتنی است شرایط ماهوی نکاح اتباع یک کشور خارجی، که در ایران ازدواج مینمایند، تابع قانون دولت متبوع خودشان است.[۳]
رویههای قضایی
- نظریه مشورتی شماره ۲۶۱۷/۷ مورخه ۱۳۸۱/۴/۱۷ اداره حقوقی قوه قضاییه، ازدواج دو تبعه یک کشور خارجی را در ایران، به شرط عدم مغایرت عقد مزبور با عهدنامههای بین دو دولت، قابل ثبت دانسته است.[۴]
انتقادات
قانونگذار برای تخلف از قسمت اخیر ماده، به شرح «... در هر حال نکاح، باید در دفاتر سجل احوال ثبت شود»؛ مبادرت به تعیین ضمانت اجرا ننمودهاست.[۵]
مذاکرات تصویب
یکی از نمایندگان مجلس، پیشنهاد نمود که مفاد این ماده، شامل طلاق هم بشود.[۶]
منابع
- ↑ محمود سلجوقی. حقوق بینالملل خصوصی (جلد دوم) (تعارض قوانین- با اضافات). چاپ 5. میزان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 602112
- ↑ محمود سلجوقی. حقوق بینالملل خصوصی (جلد دوم) (تعارض قوانین- با اضافات). چاپ 5. میزان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 602088
- ↑ محمود سلجوقی. حقوق بینالملل خصوصی (جلد دوم) (تعارض قوانین- با اضافات). چاپ 5. میزان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 602124
- ↑ مجموعه قوانین و مقررات خانواده (آرای وحدت رویه و اصراری دیوانعالی کشور، آرای هیئت عمومی دیوان عدالت اداری، آییننامه احوال شخصیه زرتشتیان ایران، مقررات احوال شخصیه مسیحیان پروتستان ایران و…). چاپ 2. معاونت تدوین تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1260440
- ↑ سیدحسین صفایی. مباحثی از حقوق بینالملل خصوصی. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 541316
- ↑ احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 225492