ماده ۵۶۹ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

دیه شکستن، ترک‌ برداشتن و خرد شدن استخوان هر عضو دارای دیه مقدر به شرح زیر است:

الف ـ دیه شکستن استخوان هر عضو یک پنجم دیه آن عضو و اگر بدون عیب درمان شود چهار ‌پنجم دیه شکستن آن است.

ب ـ دیه خرد شدن استخوان هر عضو یک سوم دیه آن عضو و اگر بدون عیب درمان شود چهار‌ پنجم دیه خرد شدن آن استخوان است.

پ ـ دیه ترک ‌برداشتن استخوان هر عضو چهار پنجم دیه شکستن آن عضو است.

ت ـ دیه جراحتی که به استخوان نفوذ کند بدون آنکه موجب شکستگی آن گردد و نیز دیه موضحه آن، یک ‌چهارم دیه شکستگی آن عضو است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برخی از حقوقدانان بیان نموده اند که اگر دیه شکستن استخوانی در قانون به طور خاص معین نشده و استخوان نیز متعلق به عضوی فاقد دیه مقدر باشد، باید مطالبه ارش شود.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده، روایتی از حضرت علی (ع) است.

سوابق فقهی

برخی از فقها بر این باورند که دیه شکستگی هر عضوی برابر است با خمس دیه آن عضو، البته اگر امکان درمان آن بدون عیب وجود داشته باشد، این دیه چهار پنجم دیه شکستگی آن خواهد بود.چنانچه جراحت استخوان از نوع موضحه باشد، موجب یک چهارم دیه شکستن استخوان و دیه کوفتگی آن نیز موجب یک سوم دیه آن عضو است.

فقهای دیگری بیان کرده اند که شکستن استخوان هر بند انگشت در فرض درمان بدون عیب، 4/5 از 1/5 از 1/3 از 1/10 دیه کامل خواهد بود.

همچنین فقها بیان کرده اند که اگر کسی در اثر ضربه موجب دیه، دچار شکستگی استخوان شود، چنانچه عرفاً هر ضربه یک جنایت محسوب شود، تعدد جنایات محسوب و هر ضربه، دیه جداگانه دارد.گروهی از فقها نیز دیه شکستن زانو را چنانچه بدون عیب جوش بخورد، صد دینار دانسته اند.دیه مو برداشتن آن نیز هشتاد دینار در نظر گرفته شده است.