به اعمالی که از نظر بیشتر اعضای جامعه، پسندیده بوده و عمل بر خلاف آن، ناشایست باشد، اخلاق حسنه گویند.[۱]

منظور از اخلاق حسنه قواعدی است که در اخلاق مقرر است و متعاقدین نمی‌توانند عقدی ببندند.[۲]

همچنین، در مورد تعریف اخلاق حسنه، اینطور بیان شده است:«قواعدی که در زمان و مکان معین اکثریت یک جامعه رعایت آن را لازم و یا عمل به آن‌ها را نیکو می‌شمارند و فاقد ضمانت اجرا است».[۳]

مواد مرتبط

ماده ۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۹۷۵ قانون مدنی

جستارهای وابسته

نظم عمومی

منابع

  1. رضا اصغری. تفسیر عرفی قرارداد. چاپ 1. شلفین، 1383.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1567296
  2. یداله مرسلی. نظم عمومی در اعمال حقوقی. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1114768
  3. احمد امیرمعزی. داوری بازرگانی بین المللی. چاپ 1. دادگستر، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4955564