ماده ۱۰۱۴ قانون مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۱ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها)

ماده ۱۰۱۴ قانون مدنی: اگر یکی از وراث غایب تضمینات کافیه بدهد، محکمه نمی‌تواند امین دیگری معین نماید و وارث مزبور به این سمت معین خواهد شد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

می‌توان دلیل برتری وراث غایب بر سایر اشخاص در تصدی سمت امین را، علقیت خویشاوندی وی با شخص مفقودالاثر، و ذینفع بودن او در اموال مزبور در صورت ثبوت فوت غایب، و در نتیجه امانت داری و مسئولیت پذیری ایشان دانست،[۱] به عبارت دیگر تمایل وارث به حفظ مال غایب، به دلیل احتمال اثبات مرگ وی، و انتقال اموال مزبور به ورثه را، می‌توان دلیلی برای نصب امین، از میان ورثه غایب دانست.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در صورت اثبات صلاحیت وارث غایب، و رعایت دیگر موارد قانونی، دادگاه نمی‌تواند شخص دیگری غیر از ورثه را، به سمت امین منصوب نماید.[۳]

مذاکرات تصویب

یکی از نمایندگان، در مورد مستقیم یا غیرمستقیم بودن وارث، پرسش نمود؛ و در پاسخ به او، اذعان نمودند که منظور از وارث، وارث مستقیم است.[۴]

مقالات مرتبط

منابع

  1. سیدمرتضی قاسم‌زاده. امور حسبی غایب مفقود الاثر. چاپ 1. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2707188
  2. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 209004
  3. محمدحسین ساکت. حقوق مدنی (جلد اول) (شخصیت و اهلیت در حقوق مدنی). چاپ 1. جنگل، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1268484
  4. احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش‌های مجلس شورا ی اسلامی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 224368