ولگردی
ولگرد کسی است که مسکن و مأوی مشخص و وسیله معاش معلوم و شغل یا حرفه معین ندارد.[۱]
پیشینه
در ماده 276 قانون مجازات عمومی مصوب 1304 مجازات ولگردی تعیین شده بود.[۲]
عنصر قانونی
مجازات
در این جرم، وجود تمکن مالی مرتکب به عنوان یکی از علل تشدید مجازات محسوب شده است، در این فرض پول و همه اموالی که از طریق در آمدهای ناشی از ولگردی کسب شده، مصادره خواهد شد.[۳]
منابع
- ↑ تبصره 2 ماده 45 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1394
- ↑ پرویز صانعی. حقوق و اجتماع (رابطه حقوق با عوامل اجتماعی و روانی). چاپ 1. طرح نو، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2061776
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 612016