اصل نسبی بودن قرارداد

اصل نسبی بودن قرارداد یا اثر نسبی قرارداد به این معناست که حاکمیت قرارداد درباره طرفین و قائم مقام آن هاست و اشخاص ثالث مشمول آن قرار نمی گیرند. این اصل از مواد 219 و 231 قانون مدنی مستفاد می گردد. . به عبارت دیگر اراده دو طرف عقد، فقط می تواند حقوق و تکالیفی را برای خود آنان به وجود آورد و اثری بر دیگران نگذارد.

جستارها وابسته

• قابل استناد بودن قرارداد