ماده 86 قانون اجرای احکام مدنی

ماده ۸۶ قانون اجرای احکام مدنی: هرگاه حافظ نخواهد یا نتواند اموال توقیف شده را نگاهداری کند یا اوضاع و احوال تغییر او را ایجاب نماید دادورز (مأمور اجرا) پس از تصویب دادگاه حافظ دیگری معین خواهد کرد.

مواد مرتبط

• ماده ۸۳ قانون اجرای احکام مدنی
• ماده ۷۸ قانون اجرای احکام مدنی

توضیح واژگان

حافظ: اموال منقول را نمی‌شود با تنظیم صورت‌مجلس، تعیین قیمت و اعلام توقیف، رها ساخت. بلکه لازم است شخصی مسئولیت آن‌ها را به عهده بگیرد. چنین شخصی در اجرای احکام به «حافظ» تعبیر شده‌است.

توقیف: توقیف در لغت به معنی بازداشت و بازداشتن است. همچنین، طبق ماده ۷۸ قانون اجرای احکام مدنی، توقیف مال منقول به معنای اخذ مال از خوانده و سپردن آن به حافظ است.

دادورز یا مأمور اجرا: کسی است که عملیات اجرایی توسط مدیر اجرا به وی محول می‌شود تا زیر نظر مدیر در جهت اجرای حکم قطعی دادگاه اقدام نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در خصوص مادهٔ فوق، اولاً باید توجه داشت که ممکن است مدتی پس از حفاظت، حافظ بخواهد مسئولیت خود را واگذار کند. واگذاری این مسئولیت به دیگری، بدون کسب نظر قسمت اجرا و دادگاه، مشمول ماده ۸۳ قانون اجرای احکام مدنی است.

ثانیاً، دادگاه صالح برای تغییر حافظ، دادگاه صادرکنندهٔ اجرائیه است. لیکن احراز صلاحیت حافظ جدید، طبق ماده ۷۸ قانون اجرای احکام مدنی، با دادورز است و آنچه مربوط به دادگاه می‌شود صرفاً تصویب تغییر حافظ است. چراکه رسیدگی دادگاه به صلاحیت حافظ، موجب طولانی شدن روند عملیات اجرایی می‌شود، درحالی‌که اصل بر سرعت عملیات اجرایی است.

ثالثاً، به نظر می‌رسد فوت، سفه و ورشکستگی حافظ نیز از عوامل انحلال عقد ودیعه محسوب می‌شود. با این تفاوت که، فوت و حجر محکوم‌علیه از عوامل انحلال عقد ودیعهٔ مورد نظر نمی‌باشد و وراث وی، در صورت وجود، قائم مقام محکوم‌علیه خواهند بود.

نکات توضیحی

عدم توانایی حافظ جهت ادامهٔ حفاظت از اموال توقیف شده، اعم است از عوامل خارجی نسبت به حافظ مانند تغییر محل سکونت حافظ و عوامل درونی مانند بیماری لاعلاج یا جنون حافظ.