ماده ۱۹۱ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

رضا، یعنی اشتیاق به ایجاد نمودن.(57979)

قصد انشاء، یعنی ایجاد امر مورد تصور.(57979)

به رضایی که در درون انسان وجود داشته، و هنوز جهت تحقق عمل حقوقی، ابراز نگردیده است؛ اراده باطنی گویند.(20190)

تعهد، باید کاشف از قصد انشاء، یعنی ایجاب و قبول باشد.(30807)

درمورد اعیان خارجی، تعهد به محض ایجاب و قبول، به خودی خود واقع گردیده؛ و صورت خارجی پیدا می نماید. مانند بیع، که پس از توافق طرفین، و قبل از قبض تحقق می یابد.(8783)

عدم امکان ایجاد عقد، بدون تراضی و ایجاب و قبول، دلالت بر این دارد که تراضی و ایجاب و قبول، از عناصر عقد به شمار می آیند.(30827)

برخی عقود نظیر بیع و اجاره، نیازمند دو قصد انشاء هستند؛ ولی برخی دیگر، مانند رهن، با یک قصد انشاء، و یک رضای بدون قصد انشاء تحقق می یابند.(30809)

قصد و رضا، می تواند به طرقی غیر از لفظ احراز گردد.(20935)

قصد و رضا، می تواند به طرقی غیر از لفظ واقع گردد. در مقابل، انتقاد شده است که قصد انشاء، فقط با لفظ محقق می گردد.(20935)

صیغه، یعنی ایجاب و قبول، یکی از ارکان بیع است.(30852)