نظریه شماره 7/1402/192 مورخ 1402/05/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره صدمه مأموران حین انجام وظیفه توسط اشخاص ناشناس و پرداخت دیه از بیت المال: تفاوت میان نسخه‌ها

با عنایت به رأی وحدت رویه شماره ۷۹۰ و [[ماده ۱۴ قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری|ماده ۱۴ قانون به کارگیری سلاح]] مصوب ۱۳۷۳ و مواد [[ماده۲ آیین نامه قانون به کارگیری سلاح|۲]] و [[۴ آیین نامه قانون به کارگیری سلاح|۴ آیین نامه قانون]] مذکور، در مواردی که مأمور انتظامی در حین انجام وظیفه توسط اشخاص ناشناس صدمه بدنی می بیند و شکایتی در دادسرا برای شناسایی عاملین ایجاد صدمه مطرح می کند، اما در نهایت به لحاظ عدم شناسایی، پرونده منجر به صدور [[قرار منع تعقیب]] می شود و دادسرا در راستای ماده [[ماده ۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری|۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری]] پرونده را جهت پرداخت دیه از محل [[بیت المال]] به دادگاه ارسال می نماید؛ ۱- آیا طرح درخواست از ناحیه مأمور علیه بیت المال برای دریافت دیه صحیح است؟ دادگاه کیفری در این خصوص چه تکلیفی دارد؟

۳- درمواردی که مبلغ دیه جراحات عمدی بالای پنجاه درصد باشد، آیا مرجع صالح رسیدگی به چنین درخواستی (بر اساس ماده ۸۵) دادگاه کیفری یک است یا کیفری دو؟