رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره رابطه بذل مهریه و عسر و حرج (دادنامه شماره ۱۴۰۱۰۶۳۹۰۰۰۰۴۵۹۲۶۰): تفاوت میان نسخه‌ها

در خصوص فرجامخواهی خانم م. م. نسبت به دادنامه فرجامخواسته که بموجب ان دعوی نخستین فرجامخواه بطرفیت اقای ر. ا. ( فرجامخوانده ) بخواسته طلاق در مرحله تجدیدنظر منتهی به صدور رای به غیر قابل اجابت بودن دعوی فرجامخواه منتهی شده است.با عنایت به موارد ذیل حسب محتویات پرونده زوجین با یکدیگر اختلافاتی داشته اند که نمی توان انرا موضوعی عادی تلقی نمود از جمله حسب قرار مورخ ۱۴۰۰/۸/۱۹ صادره از دادسرای ناحیه پنج شعبه *اقای ر. ا. از همسرش خانم م. م. و پدر وی اقای ح. م. شکایتی مبنی بر سرقت مطرح کرده است.که صرفنظر از نتیجه ان که قرار منع تعقیب بوده است.اصولا این امر حاکی از اختلاف عمیق زوجین می باشد. ۲-داوران زوج موفق به ایجاد صلح و سازش بین انان نشده اند. ۳-شورای حل اختلاف نتوانسته است.بین زوجین تفاهم و سازش ایجاد کند. ۴-تلاشهای دادگاه نخستین برای ایجاد اشتی بین زوجین موفق نشده است. ۵ *تبصره ذیل ۱۱۳۰ قانون مدنی وضعیتی که در ان ادامه زندگی زوجین امکان پذیر نباشد. به عنوان عسر و حرج تلقی می شود. ۶-زوجه ( فرجامخواه ) در قبال طلاق مقدار معتنابهی از مهریه خود را بذل کرده است.که این امر نیز حکایت از کراهت شدید وی به ادامه زندگی و عسر و حرج محسوب می شود. لذا مستندا به بند ج ماده ۴۰۱ قانون ایین دادرسی مدنی دادنامه فرجامخواسته نقض و رسیدگی مجدد به شعبه دیگر از محاکم محترم تجدیدنظر *ارجاع می شود. تا چنانچه مساعی دادگاه در ایجاد سازش و تفاهم بین زوجین بی نتیجه ماند تصمیم مقتضی اتخاذ نمایند.