۶٬۹۱۸
ویرایش
←قوانین و مقررات پرکاربرد
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
برقراری رابطه کنسولی میان دولت ها قدمتی طولانی دارد، در ابتدا برقراری روابط کنسولی ناشی از توسعه [[تجارت]] و مسافرت بازرگانان به کشورهای خارجی برای کسب اطلاعات تجاری و یافتن [[بازار]] مناسب جهت [[کالا]]<nowiki/>های خود بود اما این امر مداخله کشورهای متبوع بازرگانان را برای حمایت از آن ها پیش آورد و تاسیس نهاد کنسولی را موجب شد.<ref name=":0" /> رابطه کنسولی ابتدا در مصر و سپس در دولت شهرهای یونان باستان البته نه به مفهوم امروزی آن شکل می گیرد. چنین رابطه ای به تدریج میان سایر کشورها نیز رواج پیدا می کند. اما ظهور عواملی مانند پدید آمدن شهرها و [[بندر|بنادر]] جدید و تمرکز جمعیت های خارجی در آن ها به وجود آمدن قطب های صنعتی، [[کشاورزی]] و [[حقوق تجارت بین الملل|بازرگانی بین المللی]]، ظهور [[شرکت چند ملیتی|شرکت های چند ملیتی]] با شعباتی در کشورهای مختلف، توسعه [[صادرات]] و [[واردات]] و [[بیع|داد و ستد]]<nowiki/>ها در سطح دولتی و خصوصی، [[مهاجرت]] های جمعی با انگیزه های اقتصادی، سیاسی، پیشرفت سریع وسایل نقلیه زمینی و هوایی، رواج مسافرت های خصوصی افراد به کشورهای دیگر برای کار، تحصیل و توریسم و غیره در قرن بیستم موجب شکل گیری حقوق کنسولی به مفهوم نوین آن شد حقوق کنسولی به مفهوم امروزی آن مجموعه قواعد و مقرراتی است که کنوانسیون 1963 وین آن ها را در خود جای داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669932|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> | برقراری رابطه کنسولی میان دولت ها قدمتی طولانی دارد، در ابتدا برقراری روابط کنسولی ناشی از توسعه [[تجارت]] و مسافرت [[تاجر|بازرگانان]] به کشورهای خارجی برای کسب اطلاعات تجاری و یافتن [[بازار]] مناسب جهت [[کالا]]<nowiki/>های خود بود اما این امر مداخله کشورهای متبوع بازرگانان را برای حمایت از آن ها پیش آورد و تاسیس نهاد کنسولی را موجب شد.<ref name=":0" /> رابطه کنسولی ابتدا در مصر و سپس در دولت شهرهای یونان باستان البته نه به مفهوم امروزی آن شکل می گیرد. چنین رابطه ای به تدریج میان سایر کشورها نیز رواج پیدا می کند. اما ظهور عواملی مانند پدید آمدن شهرها و [[بندر|بنادر]] جدید و تمرکز جمعیت های خارجی در آن ها به وجود آمدن قطب های صنعتی، [[کشاورزی]] و [[حقوق تجارت بین الملل|بازرگانی بین المللی]]، ظهور [[شرکت چند ملیتی|شرکت های چند ملیتی]] با شعباتی در کشورهای مختلف، توسعه [[صادرات]] و [[واردات]] و [[بیع|داد و ستد]]<nowiki/>ها در سطح دولتی و خصوصی، [[مهاجرت]] های جمعی با انگیزه های اقتصادی، سیاسی، پیشرفت سریع وسایل نقلیه زمینی و هوایی، رواج مسافرت های خصوصی افراد به کشورهای دیگر برای کار، تحصیل و توریسم و غیره در قرن بیستم موجب شکل گیری حقوق کنسولی به مفهوم نوین آن شد حقوق کنسولی به مفهوم امروزی آن مجموعه قواعد و مقرراتی است که کنوانسیون 1963 وین آن ها را در خود جای داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669932|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> | ||
== موضوع == | == موضوع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
===حقوق کنسولی و حقوق دیپلماتیک === | ===حقوق کنسولی و حقوق دیپلماتیک === | ||
[[حقوق کنسولی]] مانند حقوق دیپلماتیک، مجموعه قواعدی است که ناظر به قسمتی از روابط خارجی دولت است، اما از حیث طبیعت با آن تفاوت دارد. حقوق دیپلماتیک مرتبط است بر روابط سیاسی دولت با دولت های دیگر ولی حقوق کنسولی جنبه اداری دارد و موضوع آن حفظ منافع [[تابعیت|اتباع]] دولت است. به علت همین تفاوت در طبیعت [[مامور دیپلماتیک]]، مامور یک دولت است نزد دولت دیگر، اما [[مامور کنسولی]]، مامور حکومت یک کشور نزد [[حکومت]] کشور دیگر است و تفاوت اختیارات و امتیازات با مامور دیپلماتیک با مامور کنسولی ناشی از همین است که اولی به صفت نمایندگی دیپلماتیک را به دولت می دهد و دومی این صفت را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669912|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> تفاوت دیگر این دو رشته، این است که روابط کنسولی نسبت به روابط دیپلماتیک دائم از قدمت بیشتری برخوردار است. لازم به ذکر است، در روابط دیپلماتیک، قواعد عرفی، بر [[حقوق نانوشته]] تقدم دارند در حالی که در مورد روابط کنسولی بر عکس است و معاهدات دو جانبه بیشتر رواج دارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بین الملل عمومی (1و2) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669916|صفحه=|نام۱=امیرساعد|نام خانوادگی۱=وکیل|چاپ=1}}</ref> | [[حقوق کنسولی]] مانند حقوق دیپلماتیک، مجموعه قواعدی است که ناظر به قسمتی از روابط خارجی دولت است، اما از حیث طبیعت با آن تفاوت دارد. حقوق دیپلماتیک مرتبط است بر روابط سیاسی دولت با دولت های دیگر ولی حقوق کنسولی جنبه اداری دارد و موضوع آن حفظ منافع [[تابعیت|اتباع]] دولت است. به علت همین تفاوت در طبیعت [[مامور دیپلماتیک]]، مامور یک دولت است نزد دولت دیگر، اما [[مامور کنسولی]]، مامور حکومت یک کشور نزد [[حکومت]] کشور دیگر است و تفاوت اختیارات و امتیازات با مامور دیپلماتیک با مامور کنسولی ناشی از همین است که اولی به صفت نمایندگی دیپلماتیک را به دولت می دهد و دومی این صفت را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669912|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> تفاوت دیگر این دو رشته، این است که روابط کنسولی نسبت به روابط دیپلماتیک دائم از قدمت بیشتری برخوردار است. لازم به ذکر است، در روابط دیپلماتیک، قواعد عرفی، بر [[حقوق نانوشته]] تقدم دارند در حالی که در مورد روابط کنسولی بر عکس است و معاهدات دو جانبه بیشتر رواج دارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بین الملل عمومی (1و2) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669916|صفحه=|نام۱=امیرساعد|نام خانوادگی۱=وکیل|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||