۱۵٬۶۷۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هرگاه شخصی را که شبانه و به طور مشکوکی از محل اقامتش فرا خوانده و بیرون برده‌اند، مفقود شود، دعوت کننده، ضامن [[دیه]] اوست مگر اینکه ثابت کند که دعوت شده زنده است یا اگر فوت کرده به مرگ عادی یا [[قوه قاهره|علل قهری]] بوده که ارتباطی به او نداشته است یا اگر کشته شده دیگری او را به [[قتل]] رسانده است. این حکم در مورد کسی که با [[حیله]] یا [[تهدید]] یا هر طریق دیگری، کسی را [[آدم ربایی|برباید]] و آن شخص مفقود گردد نیز جاری است. | '''ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': هرگاه شخصی را که شبانه و به طور مشکوکی از محل اقامتش فرا خوانده و بیرون برده‌اند، مفقود شود، دعوت کننده، ضامن [[دیه]] اوست مگر اینکه ثابت کند که دعوت شده زنده است یا اگر فوت کرده به مرگ عادی یا [[قوه قاهره|علل قهری]] بوده که ارتباطی به او نداشته است یا اگر کشته شده دیگری او را به [[قتل]] رسانده است. این حکم در مورد کسی که با [[حیله]] یا [[تهدید]] یا هر طریق دیگری، کسی را [[آدم ربایی|برباید]] و آن شخص مفقود گردد نیز جاری است. | ||
تبصره ـ هرگاه پس از دریافت دیه، مشخص شود که شخص مفقود زنده است و یا قاتل شناسایی گردد، دیه مسترد می گردد و چنانچه اثبات شود که دعوت کننده شخص مفقود را [[قتل عمدی|عمداً کشته]] است [[قصاص]] ثابت می شود. | تبصره ـ هرگاه پس از دریافت دیه، مشخص شود که شخص مفقود زنده است و یا قاتل شناسایی گردد، دیه مسترد می گردد و چنانچه اثبات شود که دعوت کننده شخص مفقود را [[قتل عمدی|عمداً کشته]] است [[قصاص]] ثابت می شود. | ||