اقامتگاه شرکت تجاری

اقامتگاه همان محل اقامت است. ماده ۱۰۰۲ قانون مدنی بیان داشته‌است «اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.» به نظر می‌رسد بین مرکز مهم امور و مرکز عملیات تفاوت خاصی نباشد.نکته ای که باید توجه داشت این است که اقامتگاه شخص حقوقی از اقامتگاه شرکا متفاوت است چرا که شرکت تجاری شخصیت مستقی از شرکا دارد. ماده ۵۹۰ قانون تجارت راجع به اقامتگاه شخص حقوقی بیان می‌دارد که اقامتگاه شخص حقوقی محلی است که اداره شخص حقوقی در انجاست. همچنین ماده ۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی نیز از مرکز اصلی نام برده‌است. بین ماده ۱۰۰۲ قانون مدنی و ماده ۵۹۰ قانون تجارت در تعریف اقامتگاه شخص حقوقی، بین حقوقدانان اختلاف وجود دارد، ماده ۱۳و ۲۲و ۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی نظری را که اقامتگاه و مرکز عملیات شخص حقوقی را همان مرکز مهم امور و اداره اصلی شرکت می‌داند را تأیید می‌کند. در این خصوص بین حقوقدانان نیز اختلاف نظر است برخی اقامتگاه شرکت را مرکز اصلی و برخی مرکز عملیات شرکت در نظر گرفته‌اند. علت نظر دوم را این گفته‌اند که معمولاً در شهرها و مراکزی که ادارات ثبت وجود دارند تشکیل می‌شوند. غالباً اینگونه است که مرکز عملیات در جایی دیگر است و مرکز اصلی شرکت در جایی است که دسترسی راحت تری به ادرات و سازمان‌ها دولتی و خصوصی دارد می‌باشد.