ماده ۱۰۳۱ قانون مدنی

قرابت بر دو قسم است: قرابت نسبتی و قرابت سببی.

توضیح واژگان

در اصطلاح حقوقی، سبب یعنی ازدواج.

قرابت سببی، یعنی قرابتی که به موجب نکاح، ایجاد می شود. به عبارتی دیگر، به قرابتی که بین زن و شوهر به وجودمی آید؛ قرابت سببی گویند.

نسب یعنی رابطه شرعی و قانونی هر شخص با اشخاص به وجود آورنده او

پیشینه

قرابت رضاعی، قبلاً در هندوئیزم وجودداشته است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برخلاف احکام تکلیفی، در احکام وضعی، طلب، فرمان و لزوم جایگاهی ندارد و درواقع رعایت برخی مصلحت های عمومی باعث وضع اینگونه احکام می گردد؛ مانند قرابت، که از موجبات ارث است.

منشأ قرابت سببی، نکاح است.    

ملاک تشخیص قرابت، عرف است.

فقط نسب مشروع، موجب ایجاد قرابت می شود.

مستندات فقهی

آیه 54 سوره فرقان " وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا" دلالت بر وجود قرابت نسبی و سببی دارد.

انتقادات

قانونگذار در بیان اقسام قرابت، نسبت به قرابت رضاعی، سکوت اختیار نموده است.

مصادیق و نمونه ها

قرابت پدر با فرزند، و قرابت جد با نوه، نسبی است. همچنین است قرابت دو برادر ابی.