ماده ۵۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۵۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی: هرگاه مدعی اعساردر دعوای اصلی محکوم له واقع شود و از اعسار خارج گردد، هزینه دادرسی از او دریافت خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

معسر: معسر به فردی گفته می‌شود که یا دارایی او تکافوی پرداخت هزینه دادرسی را نکند و یا با وجود اینکه فرد مالکیت اموالی را دارد، اما به آن‌ها دسترسی ندارد تا بتواند آن‌ها را مورد استفاده قرار دهد و در فقه معسر به معنای مفلس به کار رفته‌است و کسی که مفلس است در کلام برخی فقها محجور دانسته شده‌است.

پیشینه

این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۷۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

صرف محکوم له واقع شدن معسر موجب مطالبه هزینه دادرسی از او نخواهد شد و علاوه بر محکوم له واقع شدن معسر دسترسی او به محکوم له نیز باید ممکن شود تا از محل محکوم له هزینه دادرسی را پرداخت نماید ممکن است مفهوم این ماده به گونه ای به نظر برسد که اگر مدعی عسار محکوم علیه واقع شود هزینه دادرسی از او دریافت نمی‌شود اما این مفهوم، منطقی نیست و در این حالت نیز چنانچه معسر از حالت اعسار خارج شود باید هزینه دادرسی را بپردازد زیرا حکم اعسار، حکمی موقت است.

مقالات مرتبط

عدول از اصول دادرسی و قواعد حقوقی در دعوای اعسار

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/532 مورخ 1399/05/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه دباره محکوم له واقع شدن مدعی اعسار