ماده 107 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱۰۷ قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران: پرسنل در موارد زیر شهید و یا در حکم شهید محسوب میشوند:
الف – کشته شدن یا فوت در میدان نبرد به سبب مأموریت.
ب (اصلاحی ۲۹/۰۷/۱۳۷۶)– کشته شدن یا فوت در هر گونه مأموریت رزمی یا جنگی یا ویژه و در طول رفت و برگشت به سبب مأموریت.
ج – کشته شدن یا فوت در اسارت دشمن یا ضدانقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان.
د – کشته شدن در هرگونه حملات زمینی، هوائی و دریائی دشمن.
ه– – کشته شدن یا فوت در رفت و برگشت از منطقه عملیات تا محل مرخصی
و – کشته شدن توسط اشرار، سارقین مسلح و قاچاقچیان به سبب مأموریت.
ز – کشته شدن توسط ضدانقلاب و یا به سبب عملیات خرابکاری عوامل دشمن.
ح – کشته شدن در هرگونه آموزشهای رزمی و عملیات مانوری.
ط – کشته شدن حین آزمایش و تحقیقات در زمینه اسلحه و مهمات و وسائل جنگی و خنثی سازی مواد منفجره و محترقه بسبب مأموریت.
ی – کشته شدن بسبب خدمت از طریق سوء قصد اعم از این که در ایام خدمت یا غیرخدمت باشد.
ک – فوت در اثر جراحات، صدمات و بیماریهای حاصله از موارد مندرج در بندهای بالا، مشروط بر اینکه جراحات یا صدمات مذکور علت فوت باشد.
تبصره – منظور از مأموریت های مندرج در این ماده کلیه وظایفی است که تحت همین عنوان به پرسنل اعم از انفرادی یا دسته جمعی از طرف یگان مربوط واگذار میشود.