قرابت نسبی

قرابت نسبی یعنی رابطه شرعی و قانونی هر شخص با اشخاص به وجود آورنده او، به عبارت دیگر رابطه خویشاوندی که در اثر تولد یکی از دیگری و یا دو نفر از یک منشأ به وجود آمده باشد را قرابت نسبی گویند، مانند رابطه فرزند و پدر.

مواد مرتبط

• ماده ۸۶۱ قانون مدنی
• ماده ۸۶۲ قانون مدنی

• ماده ۱۱۵۸ قانون مدنی
• ماده ۱۱۵۹ قانون مدنی
• ماده ۱۱۶۵ قانون مدنی
• ماده ۱۱۶۶ قانون مدنی
• ماده ۱۱۶۷ قانون مدنی

اقسام

قرابت نسبی به دو نوع قابل تقسیم است: نوع اول، قرابت مستقیم می‌باشد که در آن، اشخاصی که از نسل یکدیگر هستند؛ به هم وصل می‌گردند؛ مانند ارث بری پدر و فرزند از یکدیگر، و نوع دوم، قرابت در خط اطراف است که به موجب آن، کسانی که همگی از سلاله یک شخص هستند یا به عبارتی، جامع نسب دارند؛ به یکدیگر متصل می‌شوند؛ مانند ارث بری دو خواهر از هم که جامع نسب آنها، مادرشان است.

مصادیق

• پدر و پسر، جد و نواده‌ها از یکدیگر، به قرابت نسبی ارث می‌برند، موجب توارث بین برادران و پسرعموها نیز، نسب می‌باشد.

کتب مرتبط

• مختصر حقوق خانواده

جستارهای وابسته

• اجتماع دو نسب
• اجتماع نسب و سبب

• ارث
• خویشاوندی طولی
• خویشاوندی عرضی
• خویشاوند رضاعی
• قرابت
• قرابت سببی
• قرابت در خط اطراف
• قرابت مستقیم
• نفقه