ماده 155 قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب 1290
از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۹ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۱۵۵ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۸,۱۸:''' در مورد اقامت موقتی مدعی علیه میتواند خواهش کند که کار را بمحکمه احاله نمایند که اقامتگاه دایمی او در حوزﮤ آن واقع است. در اینصورت محکمه بارضایت مدعی مسیول مدعی علیه را اج...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱۵۵ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۸,۱۸: در مورد اقامت موقتی مدعی علیه میتواند خواهش کند که کار را بمحکمه احاله نمایند که اقامتگاه دایمی او در حوزﮤ آن واقع است. در اینصورت محکمه بارضایت مدعی مسیول مدعی علیه را اجابت می نماید. مدعی علیه که نتواند اقامتگاه دایمی خود را در ایران ثابت نماید حق چنین خواهشی را ندارد.