ماده ۳۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۹ توسط Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

شهود نبايد پس از اداي شهادت بدون اذن دادگاه متفرق شوند .

توضیح واژگان

مقصود از متفرق شدن شهود، خروج آن ها از دادگاه و دادگستری. لذا مقصود ممنوعیت جدا شدن شهود از یکدیگر نیست.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در موارد اخذ شهادت انفرادی، دادگاه ممکن است پس از تحقیق از یکی از شهود، شاهد را از دادگاه خارج نموده و شاهد دیگر را فراخواند. [۲] مقصود ماده فوق این است که در چنین مواردی بعد از تحقیق انفرادی از هر شاهد آن ها نباید سالن یا دادگاه را ترک کنند. چرا که ممکن است بعد از تحقیق از شاهد دیگر لزوم مراجعه به شهود پیشین احراز شود. [۳] همچنین گروهی دیگر علت این ماده پیشگیری از تبانی شهود با یکدیگر یا اصحاب دعوا می دانند. اما پرسش گروهی دیگر این است که این ممنوعیت در متفرق شدن تا چه زمانی به طول می انجامد؟ در قوانین سایر کشور ها این مدت محدود به همان جلسه دادرسی است.[۴]

منابع

  1. عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513368
  2. عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513372
  3. عباس زراعت، حمیدرضا حاجی زاده و یاسر متولی جعفرآبادی. قانون آیین دادرسی کیفری در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. خط سوم، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 643756
  4. محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد چهارم). چاپ 2. سازمان چاپ و انتشارات، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2084476