ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری:اجراي علني مجازات ممنوع است ، مگر در موارد الزام قانوني يا در صورتي كه به لحاظ آثار و تبعات اجتماعي بزه ارتكابي ، نحوه ارتكاب جرم و سوابق مرتكب و بيم تجري او يا ديگران ، دادگاه خود يا به پيشنهاد دادستان اجراي علني مجازات را ضروري تشخيص دهد و اجراي علني مجازات را در رأي تصريح كند .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در فرض اجر شدن مجازات به صورت غیر علنی، فرد محکوم صرفاً آسیب بدنی متحمل شده است و حیثیت و موقعیت اجتماعی وی و خانواده اش کمتر در معرض آسیب قرار می گیرد.اما اجرای علنی مجازات، آبرو و حیثیت محکوم را نیز خدشه دار می کند.[۱] عده ای عدم رعایت مفاد ماده فوق را مغایر با اصل سی و نهم قانون اساسی دانسته اند.[۲]
رویه قضایی
به موجب یک رأی کیفری طی دادنامه به شماره 491-1371/7/8 که به تأیید شعبه بیستم دیوان عالی کشور نیز رسیده است، مجازات یکی از محکومان اجرای 99 ضربه شلاق در یکی از مراکز پرجمعیت شهر بوده است.[۳]
منابع
- ↑ اصغر احمدی موحد. اجرای احکام کیفری. چاپ 3. میزان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2361824
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737428
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت). چاپ 3. ققنوس، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2585816