اصل ۹۷ قانون اساسی
اصل ۹۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: اعضای شورای نگهبان به منظور تسریع در کار می‌توانند هنگام مذاکره دربارهٔ لایحه یا طرح قانونی در مجلس حاضر شوند و مذاکرات را استماع کنند. اما وقتی طرح یا لایحه‌ای فوری در دستور کار مجلس قرار گیرد، اعضای شورای نگهبان باید در مجلس حاضر شوند و نظر خود را اظهار نمایند.
فلسفه و مبانی نظری
نظارت شورای نگهبان بر مصوبات مجلس بیشترین ارتباط را بین دو نهاد فراهم می کند. اطلاع و آگاهی بیشتر و بهتر از بحث ها و مذاکرات که از طریق حضور اعضای شورا میسر می شود، زمینه را برای اظهار نظر دقیق آنان فراهم کرده و به این دلیل که بازه زمانی اظهار نظر شورا در خصوص مصوبات کوتاه است حضور در مجلس موجب تسریع در کار بررسی مصوبات می شود. در طرح ها و لوایح فوری نیز به این دلیل که فوریت در امری سرعت در طی سایر مراحل قانونگذاری را ایجاب می کند مطابق ماده 12 آیین نامه داخلی مجلس در طرح های دو و سه فوریت حضور اعضای شورای نگهبان در مجلس الزامی است. [۱]
رویه‌های حکومتی
نظر تفسیری شماره ۱۲۵۸ مورخ ۱۵ /۸ /۱۳۶۸ شورای نگهبان: «مقصود از طرح یا لایحه فوری مذکور در اصل نود و هفتم قانون اساسی، طرح یا لایحه ای است که تأخیر در رسیدگی به آن مستلزم وقوع خسارت یا فوت فرصت باشد و لوایح و طرح هائی را که رسیدگی به آن در این حد از لزوم سرعت نیست شامل نمی‌شود.»[۲]
مواد مرتبط
قانون آیین نامه داخلی مجلس مصوب 1387
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3848056
- ↑ مجموعه نظریات شورای نگهبان 17 (تفسیری و مشورتی در خصوص اصول قانون اساسی) به انضمام استفساریه‌ها و تذکرات 1388-1359. چاپ 2. معاونت تدوین تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4921656