ذمّه، یعنی تعهد و دین.[۱] ذمه در لغت یعنی امان، ضمان، عهد، عهده و پیمان، و در اصطلاح، به نفسی که عهدی را عهده دار می گردد، گویند.[۲]

رویه قضایی

مواد مرتبط

ماده ۲۴۱ قانون مدنی

جستارهای وابسته

ضمان

مشغول الذمه

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 331292
  2. مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد دوم). چاپ 2. محراب فکر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 419616