عیب پنهان

عیوبی را که موجب ورود آسیب طبیعی و حقوقی به مبیع می گردد؛ عیوب پنهان گویند.[۱]

به موجب ماده ۴۲۴ قانون مدنی: «عیب وقتی مخفی محسوب است که مشتری در زمان بیع عالم به آن نبوده‌است اعم از این که این عدم علم ناشی از آن باشد که عیب واقعاً مستور بوده‌است یا این که ظاهر بوده ولی مشتری ملتفت آن نشده‌است.»

مقصود قانونگذار از مخفی بودن عیب، جهل خریدار به وجود آن است.[۲]

مواد مرتبط

ماده ۴۲۳ قانون مدنی

ماده ۴۲۴ قانون مدنی

جستارهای وابسته

خیار عیب

منابع

  1. رسول (ترجمه) رضایی. تاریخ حقوق تعهدات. چاپ 1. مهر و ماه نو، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1405060
  2. سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد اول) (در اموال، مالکیت، حق انتفاع، حق ارتفاق، تعهدات به‌طور کلی، بیع و معاوضه). چاپ 17. اسلامیه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 529728