اصل ۴۰ قانون اساسی

اصل ۴۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: هیچ‌کس نمی‌تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در حقوق ایران اختیار مالک مطلق نیست و در هر مورد که باعث اضرار ناروا به حقوق دیگران یا منافع عمومی گردد محدود می شود.به بیان دیگر در تزاحم قاعده لاضرر و تسلیط قاعده لاضرر مقدم است. به بیان دیگر حقوق و آزادی های فردی باید به نوعی تفسیر شود که که به حقوق و آزادی های دیگران لطمه وارد شود.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

به حدیث لاضرر و لاضرا فی الاسلام یا لا ضرر و لا ضرار علی المومن که از پیامبر (ص) نقل شده حدیث لاضرر می گویند. قائده لاضرر بر ادله و احکام مقدم است حتی اگر آن را حاکم ندانیم. این عقیده مبتنی بر جهاتی است. از جمله اینکه نفی ضرر و از میان برداشتن احکام ضروری از باب "امتنان" است. یعنی لطفی است از جانب شارع بر مخلوق که چون نخواسته مردم ضرر وزیانی ببینند اثر اعمال زیان آور آنان را برداشته است. بنابر این در صورت تعارض با ادله دیگر این قاعده بر آنان مقدم است.

مستندات فقهی

آیات 213 و 282 سوره بقره در بیان نفی ضرر برآمده اند.

در حدیث نبوی آمده است: لاضرر و لا ضرار فی الاسلام که مبنای آن حدیث ثمره بن جندب است.

مواد مرتبط

ماده 352 قانون مجازات اسلامی

ماده 329 قانون مدنی

ماده 331 قانون مدنی

ماده 106 قانون مدنی