تأثیر حقوق بشر مبتنی بر کرامت اجتماعی در حقوق قراردادها در حقوق ایران و رویه قضایی اروپایی
تأثیر حقوق بشر مبتنی بر کرامت اجتماعی در حقوق قراردادها در حقوق ایران و رویه قضایی اروپایی نام مقاله‌ای از ایرج بابایی و مرتضی ترابی است که در شماره هفتادویکم (شهریور 1400) فصلنامه علمی پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
با توسعه حقوق بشر در تمام ابعاد زندگی بشریت نمی‌توان تأثیر آنرا بر حقوق خصوصی (رابطه افقی) و در نتیجه بر حقوق قراردادی نفی کرد. کرامت انسانی با توجه به تبع و ماهیت انسان دارای دو وجه فردی و اجتماعی است. کرامت اجتماعی انسان سر منشأ حق‌هایی من جمله آزادی اشتغال، آزادی تحصیل، آزادی بیان، آزادی مذهب و آزادی دسترسی به اطلاعات است که لازمه زندگی اجتماعی در یک جامعه دموکراتیک است. پرسش این است این حقوق صرفنظر از اینکه نسل چندم از حقوق بشر است، چطور در روابط قراردادی قابل اعمال بوده و آیا انصراف یا نقض هر یک از حقهای برشمرده از طریق قرارداد امکانپذیر است؟ در این زمینه ضمن تحلیل آرای مختلف در رویه برخی کشورهای اروپا و دادگاه حقوق بشر اروپایی، می‌توان گفت در حقوق ایران حقهای مزبور از جمله حقهای کلی مدنی هستند که با قرارداد ولو به‌طور جزئی هم قابل اسقاط نمی‌باشند و ضمانت اجرای نقض حقوق مذکور بطلان تمام یا قسمتی از عمل حقوقی خواهد بود.
کلیدواژه‌ها
- اساسی‌سازی حقوق بنیادین
- کرامت انسانی
- اصل آزادی قراردادی
- حقوق بشر
مواد مرتبط
- اصل 3 قانون اساسی
- اصل 20 قانون اساسی
- اصل 24 قانون اساسی
- اصل 26 قانون اساسی
- اصل 27 قانون اساسی
- اصل 28 قانون اساسی
- ماده 19 اعلاميه جهانی حقوق بشر
- ماده 23 اعلاميه جهانی حقوق بشر
- ماده 26 اعلاميه جهانی حقوق بشر
- ماده 6 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 13 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 14 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 18 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 19 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 9 كنوانسيون اروپایی حقوق بشر
- ماده 10 كنوانسيون اروپایی حقوق بشر
- ماده 138 قانون مدنی
- ماده 958 قانون مدنی
- ماده 959 قانون مدنی
- ماده 960 قانون مدنی
- ماده 14 منشور حقوق بنيادین اروپا
- ماده 15 منشور حقوق بنيادین اروپا