نکاح

نکاح در لغت به معنای ازدواج، زناشویی و یا پیوند و تقابل است، و در اصطلاح حقوقی عبارت است از رابطه حقوقی که به وسیله عقد میان زن و مرد حاصل می‌گردد و به آن‌ها حق تمتع جنسی از یکدیگر را می‌دهد،^[۱] و در تعریفی دیگر، نکاح، عبارت است از تراضی زن و مرد برای تشکیل زندگی مشترک.^[۲]

مواد مرتبط

اقسام نکاح

نکاح دائم

مقاله اصلی: "نکاح دائم"

در صورتی که نکاح، نامحدود و برای تمام مدت طول عمر زوجین باشد، نکاح دائم است.^[۳]

نکاح منقطع

مقاله اصلی: "نکاح منقطع"

نوعی ازدواج در مذهب شیعه که در آن عقد ازدواج برای مدت معین و محدود با مهریه معلوم، بین زن و مرد بسته می‌شود و با پایان آن رابطه زوجیت خود به خود منقضی می‌شود، نکاح موقت نام دارد که به صیغه نیز معروف است.^[۴]

اختلاف در دائمی یا موقت بودن نکاح

اگر طرفین اراده بر مدت دار بودن عقد دارند، می بایست به عنوان شرط عقد نکاح آن را ضمن عقد بیان نمایند و در صورت اختلاف در دائمی یا منقطع عقد نکاح، غلبه عرفی بر دوام زوجیت عقد دائم است و مدعی عقد انقطاعی مستلزم اثبات از طریق ادله مربوطه است.^[۵]

هرگاه اصل عقد نکاح مورد توافق طرفین باشد و در دائم یا موقت بودن آن اختلاف باشد، مدعی موقت بودن باید آن را اثبات نماید، بنابراین عدم ذکر مدت، اماره بر وقوع عقد نکاح دائم است همچنین اگر عقد موقت باشد علاوه بر قید موقت، لازم هست مدت نیز ذکر شود و عدم ذکر موقت بودن نکاح و مدت زوجیت، خود دلیل روشنی بر وقوع عقد نکاح دائم است.^[۶]

در صورت عدم ثبت نکاح دائم در دفاتر رسمی ازدواج و در قید حیات بودن زوجه، زوجه می بایست اقامه دعوا نموده و درخواست اثبات زوجیت دائم و الزام ورثه مرحوم شوهرش به ثبت واقعه زوجیت را نماید، در این دعوا باید توجه داشت ذی نفع طرح دعوای اثبات زوجیت زوجه است و چنین دعوایی از سوی فرزندان وی قابلیت استماع ندارد.^[۷]

اگر در یک دعوی خواهان به استناد سند عادی مدعی نکاح دائم باشد اما خوانده نیز مدعی باشد اکراه صورت گرفته و قصد واقعی طرفین، عقد موقت بوده است و دلایل کافی به محکمه ارائه ندهد، منجر به دائمی بودن نکاح می شود زیرا تنظیم مندرجات عقد نکاح در فرم چاپی مخصوص نکاح موقت همراه با قرائن دیگر، تاب مقاومت در برابر تصریح به نکاح دائم مندرج در آن سند را نداشته و در این حالت، عقد نکاح، دائم محسوب می شود.^[۸]

اگر پس از فوت زوج اختلاف در انقطاعی یا دائمی بودن نکاح به وجود آید قول زوجه مقدم می باشد و در فرضی که زوج یا وراث وی ادعای انقطاعی بودن عقد نکاح را داشته باشند ارائه دلیل بر عهده آنان می باشد و نه زوجه، بنابراین در صورت عدم ارائه دلیل توسط وراث قول زوجه در مورد دائمی یا منقطع بودن نکاح پذیرفته می‌شود.^[۹]