ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی

ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی: در نکاح منقطع، هرگاه شوهر قبل از نزدیکی، تمام مدت نکاح را ببخشد؛ باید نصف مهر را بدهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«بذل مدت»، یعنی اسقاط بقیه مدت متعه توسط زوج، به عبارت دیگر، به انصراف زوج از مدت باقیمانده، و رها ساختن زن از قید زوجیت، بذل مدت گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بذل مدت، دلالت بر تعهد به اسقاط حق دارد. منظور از «تمام مدت» در این ماده، تمام مدت باقیمانده است؛ نه کل مدتی که برای متعه، معین شده‌است، و بذل مدت، باید دلالت بر اسقاط باقیمانده مدت نماید؛ پس اجرای صیغه طلاق، دلالت بر بذل مدت نمی‌نماید.

مفهوم مخالف این ماده، دلالت بر این دارد که چنانچه زوج، پس از دخول، بذل مدت نماید؛ باید کل مهریه را بپردازد، همچنین چنانچه شوهر، تا انقضای مدت، با زوجه مقاربت ننماید؛ باید کل مهریه را بپردازد.

متعه، تشابه زیادی با اجاره ندارد؛ زیرا در اجاره، عوض در مقابل انتفاع در طول مدت، به موجر تعلق می‌گیرد، اما در نکاح منقطع، میزان مهریه، با توجه به دخول، متغیر است و دیگر اینکه اجاره، عقدی است لازم، اما ازدواج موقت، توسط زوجه قابل انحلال است.

نکات توضیحی

لفظ «ببخشد» در این ماده، بیشتر دلالت بر اسقاط و ابراء دارد؛ نه هبه به معنای یکی از عقود.

مقالات مرتبط

حقوق و تکالیف مالی بین زوجین