ماده 116 قانون کار

ماده 116 قانون کار: قرارداد کارآموزی علاوه بر مشخصات طرفین باید حاوی مطالب ذیل باشد:

‌الف - تعهدات طرفین

ب - سن کارآموز

ج - مزد کارآموز

‌د - محل کارآموزی

ه - حرفه یا شغلی که طبق استاندارد مصوب، تعلیم داده خواهد شد

‌و - شرایط فسخ قرارداد (‌در صورت لزوم)

‌ز - هر نوع شرط دیگری که طرفین در حدود مقررات قانونی ذکر آن را در قرارداد لازم بدانند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 112 قانون کار

توضیح واژگان

قرارداد کارآموزی: به قراردادی که در آن رابطه کارفرما و کارآموز به جهت کارآموزی تنظیم می شود، قرارداد کارآموزی گفته می شود.

کارآموز: به شخصی که فن یا حرفه ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر ماده 112 قانون کار، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس قرارداد کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

درخصوص قرارداد کارآموزی شایان ذکر است که از آنجا که هدف از تنظیم قرارداد مشخص نمودن روابط دو طرف به صورت روشن و خالی از ابهام می باشد، این قرارداد باید کتبی باشد.

نکات توضیحی

در راستای بند ز ماده مزبور لازم به ذکر است که شرط مذکور مطابق با قواعد آمره بوده حداقل های قانون کار رعایت شود. درصورتی که خلاف مقررات شرطی در قرارداد درج شود، چنین شرطی باطل بوده و در صورت اختلاف مراجع حل اختلاف صالح به رسیدگی می باشند.