ماده ۱ قانون بیمه بیکاری

ماده ۱ قانون بیمه بیکاری: کلیه مشمولین قانون تامین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند مشمول مقررات این قانون می باشند.

تبصره - گروههای زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند:

۱ - بازنشستگان و ازکارافتادگان کلی.

۲ - صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه شدگان اختیاری.

۳ - اتباع خارجی.

توضیح واژگان

بیکاری: در تعریف کلی از بیکاری می توان آن را عبارت از عدم اشتغال مستمر به کار فرد به دلیل عدم امکان اشتغال دانست. به عبارت دیگر بیکاری عبارت است از کار نکردن شخص به دلایل خارج از اختیار وی

مطالعه تطبیقی

در بسیار از کشورها بیمه بیکاری تنها کارگران را تحت پوشش قرار می دهد. کارمندان دولت ( مستخدمان دولتی) به دلیل برخورداری از امنیت شغلی غالبا در قلمرو شمول چنین بیمه ای قرار نمی گیرند.

فلسفه و مبانی نظری

بیکاری کارگران، مقوله ای چند بعد است. از دست دادن کار به صورت غیر ارادی به مفهوم توقف چرخه تولید نیز هست و توقف تولید یعنی رکود اقتصادی جامعه. از این رو سازو کار ویژه ای لازم است تا حمایت های حقوقی از کارگر به عمل آید و هم زمان، صنایع مولد و کارگاه های گوناگون نیز از نظر پنهان نمانند.بیمه بیکاری یکی از این ساز و کارهاست.

نکات توضیحی

بیکاری با سایر خطرات اجتماعی مثل بیماری، از کار افتادگی، بازنشستگی و... متفاوت است زیرا وضعیت اقتصادی جامعه ، عامل اصلی بیکاری شمرده می شود. افراد خویش فرمایی که به هر دلیلی جز وضعیت سلامت ناچار به خاتمه فعالیت های شغلی خویس هستند نیز مشمول دریافت بیمه بیکاری نمی شوند منطق چنین رویکردی این است که چون خود اشتغالی به منزله پذیرش برخی مخاطرات شغلی است بیکاری این دسته از افراد به عنوان مخاطره بیمه ای محسوب نمی شود. افزون بر این کارگرانی که اقدام به اعتصاب می کنند نیز به علت داشتن اراده در بیکاری خود، مشمول دریافت مزایای بیکاری نمی شوند در عین حال کارگرانی که با اعتصاب همراهی نکرده اند و در عین حال به علت آن بیکار شده اند می توانند مزایای بیکاری را مطالبه نمایند. شایان ذکر است که مزایای بیکاری شخص بیکار با رسیدن به سن بازنشستگی قطع می شود.